Войдите используя:
Страна:
Азербайджан
Язык:
Русский
Остеопороз
Автор: Эндокринолог Айшан Халилова
Остеопороз – это заболевание скелета с изменением структуры костей. Масса костей постепенно снижается, они становятся менее прочными и более хрупкими. Болезнь протекает малосимптомно и зачастую выявляется только после перелома лучевой кости, шейки бедра или тел позвонков. Остеопороз является четвертым по распространенности неинфекционным заболеванием после болезней сердца и сосудов, онкологических заболеваний и сахарного диабета. Болезнь поражает преимущественно пожилых людей и женщин в постменопаузальном периоде. Развития остеопороза увеличивается с возрастом. Выделяют две формы остеопороза: первичный и вторичный. Причины остеопороза Остеопороз – полифакторное заболевание. Инволюционный (первичный) остеопороз, как правило, развивается у пациентов в возрасте старше 50 лет. Факторами риска развития первичного остеопороза являются: – Семейный анамнез (указания на переломы, происходившие у пожилых членов семьи в результате небольшой травмы); – Пожилой и старческий возраст; – Астеническое телосложение, снижение массы тела; – Небольшой рост; – Позднее начало менструаций (в возрасте 15 лет и старше); – Раннее наступление менопаузы (в возрасте до 50 лет); – Нарушение менструального цикла – Бесплодие; – Большое количество беременностей и родов; – Длительное кормление грудью. Частота остеопороза резко возрастает после наступления менопаузы. Женщины в возрасте 50-55 лет страдают от переломов вследствие остеопороза в 4-7 раз чаще мужчин. К 70 годам переломы возникают у каждой второй женщины. При снижении плотности костей на 10% частота переломов возрастает в 2-3 раза. Остеопороз в первую очередь поражает кости с преобладанием губчатого вещества Вторичный остеопороз обусловлен эндокринными нарушениями и образом жизни пациента. Факторы риска развития вторичного остеопороза: – Эндокринные нарушения (снижение функции яичников, сахарный диабет, увеличение продукции гормонов коры надпочечников и щитовидной железы); – Нарушения питания (несбалансированные диеты, неврогенная анорексия, повышенное содержание в пище белков и жиров, дефицит кальция); – Злоупотребление никотином, алкоголем и кофе; – Длительный прием (более месяца) кортикостероидных препаратов, антиконвульсантов и гепарина; – Хроническая почечная недостаточность; – Нарушение всасывания кальция в кишечнике; – Генетическая предрасположенность; – Малоподвижность, недостаточные физические нагрузки; – Длительный постельный режим (при травмах, операциях, хронических заболеваниях). Симптомы остеопороза Зачастую остеопороз в течение долгого времени остается незамеченным. Единственными признаками развития заболевания становятся боли области позвоночника (грудной и поясничный отдел). При остеопорозе постепенно уменьшается рост пациента, изменяется его осанка, позвоночник становится менее подвижным. Самым значимым проявлением остеопороза являются переломы (обычно – тел позвонков или лучевой кости). Особую опасность представляют переломы шейки бедра, которые приводит к наступлению тяжелой инвалидности. Диагностика остеопороза Постановка диагноза остеопороза производится на основании жалоб пациента, изучении истории болезни и измерения минеральной плотности костных тканей. Для определения плотности костей используют, денситометрию. Денситометрия – абсолютно безболезненный не инвазивный метод измерения минеральной плотности костей. Обследование дает информацию о содержании кальция в костной ткани что позволяет диагностировать потерю костной массы (остеопороз) на самых ранних стадиях. Существует два вида денситометрии. Рентгеновская денситометрия - наиболее высокоточный метод обследования; измеряется степень поглощения рентгеновских лучей костной тканью: при потере плотности и минеральных солей лучи задерживаются в меньшей степени т.к. кость более «прозрачна». Ультразвуковая денситометрия. Но наиболее советуемый метод, это рентгеновская денситометрия. Лицам, входящим в группу риска развития остеопороза, обследование рекомендуется проводить не менее 1 раза в год. В профилактических целях (оценка динамики изменений минеральной плотности костной ткани) лицам, не входящим в группу риска, - не менее 1 раза в два года. – Особой подготовки к проведению обследования нет. Следует придерживаться общих рекомендаций: – Исключить наличие металлических имплантов на уровне проведения обследования. – При себе иметь направление (или рекомендации) врача. – Рентенологические методы исследования позволяют достоверно выявить признаки остеопороза только при значительной потере массы костных тканей (более 30%). Лечение остеопороза Главная цель при лечении остеопороза – добиться уменьшения потерь костной ткани с одновременной активизацией процесса ее восстановления. Комплексное лечение остеопороза включает в себя гормональную терапию (эстрогены, андрогены, гестагены), витамин Д, бифосфонаты, кальцитонин. Гормональные препараты при остеопорозе подбирают в зависимости от пола, возраста и факторов риска. При выборе препаратов для женщин учитывается фаза климактерия, наличие матки и желание женщины иметь менструальноподобные реакции в постменструальном периоде. Гормональная терапия противопоказана при сопутствующих тяжелых заболеваниях печени и почек, тромбоэмболиях, острых тромбофлебитах, маточных кровотеениях, опухолях женских половых органов и тяжелых формах сахарного диабета. В процессе гормонального лечения остеопороза необходимо контролировать артериальное давление и выполнять онкоцитологические исследования. Профилактика остеопороза Профилактика остеопороза должна начинаться с юных лет и продолжаться всю жизнь. Особое внимание профилактическим мероприятиям следует уделять в периоде полового созревания (формирование костей) и постменопаузальном периоде. Повышению прочности костной ткани и уменьшению ее резорбции способствует полноценное питание, регулярная физическая активность. Необходимо ограничить потребление алкоголя, кофе и никотина. В пожилом возрасте следует своевременно выявлять факторы риска развития остеопороза, при необходимости принимать витамин Д и кальциевые добавки. Возможно профилактическое назначение гормональных препаратов. Женщинам в пери- и постменопаузе рекомендуется увеличить потребление богатых кальцием молочных продуктов. При аллергии и пищевой непереносимости молока потребность в кальции можно восполнять таблетированными препаратами в сочетании с витамином Д. По достижении 50 лет следует регулярно проходить профилактические обследования для выявления рисков развития остеопороза и необходимости заместительного гормонального лечения. Видео по теме: © Использование материалов разрешено только при наличии активной ссылки на источник.
Опубликовано: 24.05.2018
Автор: Oftalmoloq 077 398 00 55
Qlaukoma nədir? Qlaukoma korluğa səbəb ola biləcək proqressiv bir göz xəstəliyidir. Bu zaman gözdaxili təzyiqin qalxması fonunda torlu qişa hüceyrələrinin sıradan çıxması baş verir, gözün görmə siniri atrofiyaya uğrayır və görmə siqnallarının beyinə ötürülmə prosesi pozulur. İnsan pis görməyə başlayır, pereferik görmə pozulur, nəticədə görmə zonası məhdudlaşır. Qlaukoma (yunan dilindən tərcümədə “dənizin yaşıl rəngi”mənasını verir) haqqında məlumatlara Hippokratın işlərində rast gəlinir (e.ə. 400-cü il). Lakin bu xəstəlik haqqında müasir təsəvvürlər IX əsrin əvvələrində formalaşmağa başlamışdır. Müasir dövrdə qlaukoma dedikdə, kifayət qədər böyük qrup xəstəliklər nəzərdə tutulur və bu xəstəliklərin yaranma səbəbləri və gedişatı müxtəlifdir. Bu xəstəliklərin inkişaf səbəblərinə dair bu günə kimi vahid bir fikir yoxdur. Lakin o məlumdur ki, vaxtında mütəxəssis müdaxiləsə olmazsa, bunu bir nəticəsi var- görmə sinirinin atrofiyası və korluq. Dünya Səhiyyə Təşkilatının statistikasına görə qlaukoma 5 milyondan artıq insanın korluğuna səbəb olub. Bu, dünyadakı bütün kor insanların 13,5%-ni təşkil edir. Qlaukomanın yaranma səbəbləri Sağlam gözdə daim müəyyən stabil təzyiq (18-22 mm c.s.) mövcuddur. Bu maye axının balansı nəticəsində baş verir. Qlaukoma zamanı sirkulyasiya pozulur, maye toplanması yaranır və nəticədə gözdaxili təzyiq artmağa başlayır. Bu zaman görmə siniri və gözün digər strukturlarının üzərinə artıq yük düşür, gözün qan dövranı pozulur. Nəticədə göz siniri atrofiyaya uğrayır, görmə siqnallarının beyinə ötürülməsi dayanır. İnsan pis görməyə başlayır, pereferik görmə pozulur, nəticədə görmə zonası məhdudlaşır – yekunda korluq yaranır. Qlaukomanın əlamətləri Qlaukomanın əsas əlamətləri aşağıdakılardır: – Gözlərdə ağrı, kəsilmə hissi, ağırlıq hissi, görmə sahəsinin daralması; – Görmənin dumanlanması, gözlərin önündə “torun” yaranması; – Parlaq işığa, məsələn, lampaya baxarkən gözlərin önündə “halqaların” əmələ gəlməsi; – Sutkanın axşam və gecə saatlarında görmənin pisləşməsi; – Gözlərin nəmlənməsi hissi; – Göz ətrafında zəif ağrılar; – Gözlərin qızarması. Qlaukomanın iki forması var: açıq bucaqlı qlaukoma və bağlı bucaqlı qlaukoma. Bu formalar özlərini müxtəlif simptomlarla büruzə verirlər. Qlaukomanın diaqnostikası Xəstəliyin başlanmasını müəyyənləşdirmək üçün gözdaxili təzyiqin ölçülməsi kifayət deyil. Bundan başqa, göz dibi və görmə sinirinin diski diqqətlə müayinə olunmalı, həmçinin, görmə sahəsi öyrənilməlidir. Bir sözlə, ciddi diaqnostik müayinə aparılmalıdır. “Aysmed” klinikasının oftalmoloji şöbəsində müasir kompüterləşmiş avadanlıqların köməyi ilə kompleks müayinələr həyata keçirilir. Qlaukomanın müalicəsi Qlaukoma vaxtında aşkarlanarsa, onun həm medikamentoz, həm də cərrahi metodla müalicəsi mümkündür. Unutmayın ki, xəstəliyin müayinəsi və müalicəsi vaxtında başlanmazsa, görmənizi ömürlük itirə bilərsiniz. © Materiallardan istifadə edərkən hiperlinklə istinad olunmalıdır. https://hekimtap.az
Опубликовано: 23.05.2018
Karpal tunel sindromu
Автор: Fizioterapevt Aynurə Haşımova
Karpal tunel sindromu nədir? Əlimizin hissiyyatı və əzələlərinin işi 3 ədəd sinir tərəfindən təmin olunur. Bu sinirlərin ən böyuk olanı Median sinirdir. Median sinirin əl biləyindəki karpal tuneldən keçərkən sıxılmasına Karpal Tunel Sindromu deyilir. Sinirin sıxılmasına səbəb tunel içərisindəki təzyiqin artması və ya tunelin daralmasıdır. Karpal Tunel sindromu kimlərdə rast gəlinir? 1. Uzun müddətli klaviatura istifadə edənlər; 2. Pianino və gitara çalan musiqiçilərdə; 3. Şəkərli diabet, revmatoidli artrit, hipotireodit, həddən artıq bədən çəkisi olan insanlarda. 4. Hamilə qadınlarda; 5. Yaşa bağlı olaraq kirəclənmə; 6. Qadınlarda kişilərə nisbətən 3 dəfə çox rast gəlinir. Karpal Tunel sindromunun əlamətləri Gücsüzlük Tez yorulma Xüsusilə ilk 3 barmaqda keyləşmə Barmaqlarda yanma hissi Biləkdən qola yayılan ani və kəskin ağrı Daha çox səhərlər müşahidə edilən şişlik Ağrı və keyləşmə, xüsusilə gecələr daha da şiddətli olur. Karpal Tunel Sindromunun diaqnostikası Bu xəstəliyin araşdırılması və diaqnozunun qoyulması nevropatoloq və neyrocərrahlar tərəfindən xəstənin kliniki müayinəsi əsasında aparılır. Karpal Tunel sindromunun diaqnozunun qoyulmasi üçün bilək nahiyyəsinin aşağıdakı müayinə üsullarından istifadə olunur: 1. EMG 2. MRT 3. USM Karpal Tunel Sindromunun müalicəsi Xəstəliyin ağırlıq dərəcəsinə uyğun olaraq, dərman müalicəsi: 1. fizioterapiya 2. Dərman müalicəsi 3. Cərrahi müalicə icra olunur. 4. Proloterapiya Müalicə zamanı xəstəyə ağrıları azaldacaq dərmanlar təyin edilir, steroid inyeksiyalar vurulur. Başlangıç dönəmində əl biləyi hərəkətlərinin məhdudlaşdırılması və bilək ortezi istifadə etmək tövsiyə olunur. Müalicədə istifadə olunan fizioterapevtik üsullar bunlardır: 1. Ultrasəs 2. Tens 3. Maqnitoterapiya 4. Termo-tekar 5. Karpal Tunel Sindromunun profilaktikası Karpal tunel sindromunun profilaktikası üçün, Masaüstü kompyüter istifadə edənlər rahat bir klaviatura seçməlidirlər. Biləklər üçün müxtəlif biləkaltı dəstəkləyici məhsullar istifadə etmək lazımdır.Burada önəmli olan qolun dirsəyə qədər olan qisminin dəstəklənməsidir. Əllər vasitəsilə qısa amplitudalı sürətli təkrari hərəkətlər edildiyi zaman müəyyən müddətdən bir fasilə etmək lazımdır. © Materiallardan istifadə edərkən hiperlinklə istinad olunmalıdır.
Qida borusunun anadangəlmə atreziyası
Автор: Tibb üzrə fəlsəfə doktoru , operator dr., uşaq cərrahı Toğrul Ömərov
Qida borusunun atreziyası nədir? Qida borusunun atreziyası – qida borusunun natamam inkişafıdır. Qida borusunun atreziyası zamanı qida borusu daralır və ya sonluğu kütəlmiş olur, yəni o, mədəyə normal birləşmir. Atreziya ilə doğulmuş körpələrin çoxunda traxoezofaqeal sviş – qida borusu ilə traxeyanın patoloji birləşməsi müşahidə edilir. Qida borusunun atreziyasının əlamətləri Qida borusu artreziyasının əlamətləri doğuşdan dərhal sonra özünü büruzə verir. Ağız və burundan dayanmadan qatı köpüyün gəlməsi – yalançı hipersalivasiya xarakterikdir. Bu zaman seliyin bir hissəsi tənəffüs yollarına düşür, uşaq boğulmağa başlayır ki, bu da sianoz tutmalarla özünü göstərir. İlk qidalanmadan dərhal sonra (bir-iki qurtumdan sonra) qida ya geriyə qayıdır (tam atreziya zamanı), yaxud da tənəffüs yollarına düşür (qida borusu-traxeal svişi zamanı). Bu, özünü güclü öskürək tutmaları, sianoz, tənəffüsün pozulması ilə - təngənəfəslik, tənəffüs ritminin pozulması, ağciyərlərdə xarıltılarla özünü göstərir. Aşağı qida borusu-traxeal svişi zamanı tənəffüs yoluna mədədəki maddələr düşür ki, bu da tənəffüs çatışmazlığı sindromunun inkişafına səbəb olur. 2-3 saat ərzində müdaxilə olunmazsa uşağın vəziyyəti qəfil pisləşir, aspirasiyalı pnevmoniya inkişaf edir, bu da qida və seliyinin tənəffüs yollarına düşməsi ilə səciyyələnir. Xəstənin vəziyyəti ağırlaşır, orqanizmin sürətlə suzuzlaşması və zəifləməsi müşahidə olunur. Ümumi simptomlar: dərinin göyərməsi (sianoz), öskürək, ağız suyunun normadan artıq ifrazı. Qida borusunun atreziyasının yaranma səbəbləri Qida borusu atreziyasının yaranma tezliyi 1:3000-4000 kimidir. Oğlanlarda və qızlarda rastgəlmə tezliyi eynidir. Traxeya və qida borusu eyni ruşeym başlanğıcından inkişaf edir - ön bağırsağin sonundan və inkişafın erkən mərhələsində bir-birilə birləşirlər. Əgər embriogenezin 4-5-ci-həftələrində onların ayrılması baş verməzsə, traxeya-qida borusunun svişi yaranır, nəticədə qida borusunun yuxarı və aşağı ucları birləşmir – qida borusunun atreziyası formalaşır. Qeyd olunur ki, qida artreziyalı uşağın doğuşuşu ilə nəticələnən hamiləliyə mayenin artıqlığı və ilk trimestrdə hamiləlik düşüyü təhlükəsi xarakterikdir. Qida borusunun atreziyasının diaqnostikası Əgər yeni doğulmuşda müvafiq əlamətlər yaranarsa, dərhal qida borusunun keçiriciliyini yoxlamaq vacibdir. Bunun üçün qida borusunun kateterizasiyası həyata keçirilir. Əgər katetri damaqdan başlayaraq 10-12 sm-dən dərinə daxil etmək mümkün olmursa, bu, qida borusu atreziyasının əlamətidir. Qida borusu-traxeal sviş zamanı katetri mədəyə daxil etmək mümkün olmur. Həmçinin, hava probu aparılır:qida borusunda olan katetrə şpris vasitəsilə hava vurulur. Əgər vurulan hava həmin an səslə uşağın ağzından və burnundan qayıdarsa, bu, qida borusu-traxeal svişə dəlalət edir. Diaqnozu rentgenoloji müayinə təsdiqləyir: kontrastla və kontrastsız. Aşağı qida borusu-traxeal sviş zamanı mədə və bağırsaqlarda hava aşkara çıxır. Həmçinin, ezofaqoskopiyavə traxeobronxonskopiya aparılır. Qida borusunun atreziyasının müalicəsi Qida borusunun atreziyası aşkara çıxarsa, təcili cərrahi müdaxilə göstərişdir. Əməliyyata hazırlıq zamanı ağız, burun-boğazın 15 dəqiqədən bir aspirasiyası aparılır, oksigen verilir. Metabolik pozuntuları korreksiya etmək üçün infuzion, antibakterial və simptomik terapiya aparılır. © Materiallardan istifadə edərkən hiperlinklə istinad olunmalıdır.
Prostat adenoması
Автор: Uroloq-Androloq Namik Ismayilov , Əlaqə: 050 565-11-11
Prostat adenoması nədir? Prostat adenoması prostatın xoşxassəli şişidir. Buna prostat vəzinin xoşxassəli hiperplaziyası da (böyüməsi) deyilir. Yaşı 40-dan yuxarı olan kişilərin üçdən birində hormonal dəyişikliklər səbəbindən prostat vəzi böyüyür. Prostat adenoması 50 yaşdan sonra daha aktiv inkişaf edir və bu diaqnoz hər iki kişidən birinə qoyulur. Sidik kanalı (uretra) prostatın mərkəzindən keçdiyindən və vəzinin adenoması zamanı onun toxumaları daxilə yönəldiyi üçün sidik kanalının qismən və ya tamamilə sıxılır. Bu da sidik ifrazı ilə bağlı problemlər yaradır. Şikayətlər prostatın elə dərəcədə böyüməsi zamanı yaranır ki, sidik kisəsinin, sidiyi daralmış uretradan itələməyə gücü çatmır. Sidik şırnağı zəifləyir, sidik ifrazına başlamaq üçün kişi da çox vaxt və güc sərf etməli olur, həmçinin sidiyə yanlış çağırılışlar da qeydə alınır. Kişilərdə prostatın inkişafı erkən uşaq yaşlarından başlayır və 20-25 yaşlarında sona çatır. Böyük yaşlı kişidə prostatın normal həcmi 23-25 sm3, çəkisi isə 20 qr-dır. 40 yaşından sonra prostat yenidən böyüməyə başlayır və bu, təbii prosesdir. Vəzinin ölçülərinin böyüməsi kişi orqanizmində baş verən hormonal dəyişikliklərlə əlaqədardır. Prostatın böyüməsi kişinin fizioloji xüsusiyyətlərinə görə problem yaratmaya da bilər. Bəzi kişilərdə prostat daha gec böyüməyə başlayır, bəzilərində isə sidik kanalı təbii olaraq genişdir və bu səbəbdən də pasiyent prostat adenomasının aləmətlərini his etmir. Prostat adenomasının əlamətləri Prostat vəzinin sıxdığı uretradan sidiyi ifraz etmək üçün kisənin toxumaları daha artıq işləməli olur, lakin bu, heç də həmişə uğurla baş vermir. Nəticədə qalıq sidik, sidik kisəsində toplanır. Bu isə sidik kisəsi və sidik yollarının iltihabı, həmçinin böyrək problemlərinə gətirib çıxara bilər. Prostat vəzinin əlamətləri aşağıdakılardır: – Sidiyi saxlamaq çətinləşir və ya ümumiyyətlə, mümkün olmur; – Sidik şırnağı zəifləyir; – Tez-tez sidiyə getmə müşahidə olunur; – Sidik ifrazı zamanı onun miqdarı kifayət qədər olmur; – Sidik ifrazına başlamaq üçün vaxt tələb olunur; – Sidik ifrazı zamanı yanma hissi qeydə alınır; – Sidik bulanıq və ya qanlı olur; – Sidik kisəsinin tam boşalmaması hissi yaranır; Prostat adenomasının müalicəsi Prostat adenomasının müalicəsi bir neçə metodla aparılır. İlkin mərhələdə medikamentoz müalicə effektiv ola bilər. Lakin təcrübə göstərir ki, əksər hallarda prostat adenoması simptomları təkrarlana bilər. Belə hallarda adenomanın cərrahi yolla kənarlaşdırılması göstərişdir. Prostat adenomasının profilaktikası Prostat adenomasının profilaktikası məqsədilə aşağıdakı tədbirləri həyata keçirmək tövsiyə olunur: – Soyuqlamadan, o cümlədən aşağı ətrafların soyumasından qorunmaq; – Siqaret çəkmək vərdişini tərgitmək (sidik kisəsində xərçəngin yaranması siqaret çəkənlərdə 2-3 dəfə çoxdur); – Qida rasionunu nizamlamaq, acı, turş və yağlı qidaları rasiondan çıxarıb, meyvə-tərəvəzə üstünlük vermək tövsiyə olunur; – Alkohollu içkiləri və kofeni məhdudlaşdırmaq və ya tamamilə istisna etmək; – İmkan daxilində stresdən uzaq olmaq; – Mümkün qədər sidik ifrazını süni şəkildə saxlamamaq, sidik ifraz edərkən isə sidik kisəsini tam boşaltmaq lazımdır; – Gecə tez-tez sidik çağırışları olursa, yuxudan 2-3 saat əvvəl maye qəbulunu məhdudlaşdırmaq tövsiyə olunur; – Prostat adenomasının əlamətləri özünü göstərərsə, qısa zamanda mütəxəssisə müraciət etmək lazımdır. © Materiallardan istifadə edərkən hiperlinklə istinad olunmalıdır. https://hekimtap.az
Опубликовано: 21.05.2018
Yetkinlik dövründə oğlanların cinsi inkişafı
Автор: Uroloq-androloq Namiq İsmayılov
Hər bir valideyn öğlan övladının cinsi yetişkənliyi barədə məlumatlı olmalı, gələcyin kişisinin necə inkişaf etməsinin normaları və normadan kənarlaşmaları bilməlidir. Bu məqalədə qeyd olunan mövzuda sizə geniş məlumat veriləcək. Cinsiyyət orqanlarının doğuşa qədər formalaşması Cinsiyyət orqanlarının formalaşması embrional periodda başlanır. Onların sağlamlığına bir sıra faktorlar təsir edir. Məsələn, yeniyetməlik dövründə cinsi inkişaf problemləri anadangəlmə gen anomaliyaları, həmçinin gələcək ananın keçirdiyi infeksion xəstəliklərin nəticəsində yarana bilər. Oğlanların cinsiyyət orqanlarının normaları Oğlan uşaqlarının valideynləri ilk növbədə uşağın cinsiyyət orqanlarının düzgün inkişafına diqqət yetirməlidirlər. Belə ki, bu orqanlarda baş verən anomaliyalar daha nəzərəçarpandır. Əgər valideynlər mövcud anomaliyanı diqqətdən qaçırsalar, onları müalicə etmək daha çətin olacaq. Əvvəlcə əmin olmaq lazımdır ki, uşağın cinsiyyət orqanı düzgün formalaşıb: – Sidik kanalı cinsiyyət orqanı boyunca uzanıb baş hissədə açılır; – Xayalar xayalıqda yerləşir; – Sünnət dərisi hərəkətlidir və cinsiyyət orqanının başını sıxmır; – Aralıq nahiyəsində əlavə dəlik və yarıqlar yoxdur. Nəzərdə saxlayın ki, cinsiyyət orqanlarının bütün anomaliyaları erkən uşaqlıq dövründə daha asan korreksiya olunur. Ona görə də istənilən şübhələr zamanı mütəxəssisə müraciət etmək lazımdır. Oğlanlarda cinsi yetişkənliyin mərhələləri Keçid dövrünə qədər oğlanların inkişafı hormonal ifrazat olmadan, yəni sakit keçir. Onların aktiv cinsi inkişafı qız uşaqlarından təxminən 2 il sonra başlayır. Androloqlar hesab edirlər ki, oğlanlarda cinsi yetişkənlik nə qədər tez başlayarsa, onlarn cinsi konstitusiyası bir o qədər güclü olar. Bir şərtlə ki, endokrin sistemdə problemlər olmasın. Hər bir yetkinlik əlaməti öz vaxtında inkişaf etməlidir. Onlara ardıcıl şəkildə nəzər salaq: 11 yaşdan etibarən oğlanlarda cinsiyyət orqanı böyüməyə başlayır. Əgər bu yaşda orqanın sakit vəziyyətdə uzunluğu 4sm-dirsə, 14 yaşında 7sm-dək, 18 yaşında isə 10 sm-dək olur. Lakin bu rəqəmlər qətiyyən heç bir normadan xəbər vermir. Yəni ölçülər haqqında hər hansı standart mövcud deyil. 11-12 yaşlarında oğlan uşağını növbəti ciddi cinsi dəyişkənlik gözləyir – xayaların böyüməsi. 12-13 yaşlarında qasıq nahiyəsinin tüklənməsi başlayır. Bu, kifayət qədər uzun prosesdir. 15-16 yaşadək tüklənmə romb formasını alır, 17-18 yaşlarında isə tədricən yanların iç hissəsinə keçir. 13-14 yaşlarında səs temberi dəyişir və “adam alması” (qırtlaq) formalaşır. Səsin tam “kişiləşməsi” 17 yaşa təsadüf edir. 14 yaşdan etibarən oğlanların qoltuq nahiyəsində tüklənmə başlayır.15 yaşında tüklər çoxalır, 17 yaşında isə tam tüklənmə baş verir. 13-14 yaşlı oğlanlarda isə hələlik, bığ nahiyəsində xırda tüklər əmələ gəlir. Bu tüklər 15-16 yaşlarında bığa çevriləcək. Oğlanların cinsi yetişkənliyinə dəlalət edən vacib məqamlardan biri də döş uclarının fizioloji bərkiməsidir. Əgər bu zaman döş ucu nahiyəsində ağrılar yaranarsa, bu, cinsi yetişkənliyin normal göstəricisidir. 14-15 yaşlarında kişi cinsiyyət hüceyrələri - spermatozoidlər əmələ gəlməyə başlayır. Oğlan uşaqlarında pollyusiyalaların (ilk sperma atışı) baş verməsi məhz bu dövrə təsadüf edir. Bu, normal fizioloji prosesdir. Cinsi yetişkənlik tam olaraq 16-20 yaşlarında başa çatır. Bu, o deməkdir ki, “uşaqlar” artıq ata ola bilərlər. Lakin bu fizioloji göstəricidir, psixoloji yetkinlik daha sonrakı illərdə baş verir. Seksual həvəs və pollusiyanın yaranması Böyüməkdə olan oğlan uşaqlarında cinsi həvəs təxminən 12 yaşından başlayır və bu mərhələli şəkildə baş verir. Əvvəlcə platonik məhəbbət dövrü başlayır. Bu zaman oğlan öz hisslərinin yönəldiyi obyektə qayğı göstərməyə çalışır və heç bir seksual həvəsi olmur. İkinci fazada yuxarıda qeyd olunan hisslər seksual fantaziya və erotik yuxularla müşayiət edilir. Burada ayıb olan heç nə yoxdur, uşaq sadəcə böyüyür. Növbəti mərhələ 15-16 yaşlarına təsadüf edir. Bu, masturbasiya dövrüdür. Məhz bu dövrdə valideynlər narahatlıq keçirirlər, mütəxəssislər isə bunu “məşq dövrü” kimi dəyərləndirirlər. Valideynlər başa düşməlidirlər ki, burada normadan kənar heç nə yoxdur. Əgər ata-bala arasında yaxın münasibətlər varsa, onlar “kişiyana” söhbət etməli və uşaq anlamalıdır ki, onun hərəkətləri normaldır. Lakin gələcəkdə bu “məşqlər” mütəmadi hala keçərsə, bu zaman uşağın psixikasına travma yetirmədən onu androloq və ya psixoloqa göstərmək lazımdır. Mütəxəssis müdaxiləsinə nə zaman ehtiyac var? Əgər cinsi yetişkənlik vaxtından əvvəl və ya gec baş verərsə, androloqla məsləhətləşmək lazımdır. Çünki bunlar hormonal pozuntulardan xəbər verə bilər. Endokrin problemlər isə ciddi yanaşma tələb edir. Normadan kənaraçıxmaların başqa səbəbləri də ola bilər. İstənilən halda, mütəxəssisə müraciət etməyiniz tələb olunur. © Materiallardan istifadə edərkən hiperlinklə istinad olunmalıdır.
Эндокринное бесплодие
Что такое эндокринное бесплодие? Понятие «эндокринное бесплодие» у женщин — собирательный термин, куда входят самые разные нарушения. Независимо от причин, их вызывающих, в основе лежит нарушение функции яичников, что ведет к стойкому отсутствию овуляции или ее нерегулярности. Эндокринное бесплодие становится главной причиной женского бесплодия у 30-40% женщин. Причины эндокринного бесплодия Независимо от причин эндокринного бесплодия, в основе его лежит нарушение функции яичников, проявляющееся стойкой ановуляцией (отсутствием овуляции) или ее нерегулярностью Ановуляция может возникать при нарушение функции центральной нервной и иммунной систем, желез внутренней секреции, репродуктивных органов -"мишеней". Ановуляция, ведущая к эндокринной форме бесплодия, может развиваться в результате: – Гипоталамо-гипофизарной дисфункции Обычно наблюдается после черепно-мозговых травм и травм грудной клетки, при опухолях гипоталамо-гипофизарной области и сопровождается гиперпролактинемией. Увеличение секреции пролактина ведет к торможению циклической продукции гормонов гипофизом, угнетению функций яичников, редким менструациям, развитию стойкой ановуляции и эндокринного бесплодия. – Гиперандрогении яичникового или надпочечникового генеза Присутствие в организме женщины небольшого количества андрогенов – мужских половых гормонов необходимо для полового созревания и правильного функционирования яичников. Усиленная секреция андрогенов может осуществляться яичниками либо надпочечниками, а иногда обеими железами одновременно. Чаще всего гиперандрогения сопровождает синдром поликистозных яичников, вызывая эндокринное бесплодие, ожирение, гирсутизм, кровотечения, уменьшение или отсутствие менструации, двустороннее поражение яичников. Надпочечниковая гиперандрогения чаще развивается в результате гиперплазии коры надпочечников с вторичным вовлечением яичников. – Нарушений функции щитовидной железы – Течение гипотиреоза и диффузного токсического зоба, нередко сопровождается ановуляцией, вторичной гиперпролактинемий, эндокринным бесплодием, невынашиванием беременности, аномалиями плода. – Дефицита эстрогенов и прогестерона Недостаток женских половых гормонов вызывает неполноценную секреторную трансформацию эндометрия, изменение функции маточных труб, препятствует прикреплению плодного яйца в полости матки. Это приводит к невынашиванию беременности или эндокринному бесплодию. – Тяжелых соматических патологий (цирроз, гепатитов с выраженным повреждением клеток печени, туберкулеза, аутоиммунных и системных заболеваний соединительной ткани, злокачественных новообразований различной локализации и т. д.). – Ожирения или недостатка жировой ткани – Жировая ткань в организме также выполняет эндокринную функцию, оказывая влияние на метаболические процессы в тканях,и в репродуктивной системы. Избыток жировых отложений вызывает гормональный дисбаланс и развитие эндокринного бесплодия. Ограничение потребления жиров или резкая потеря массы тела нарушают нормальное функционирование яичников. – Синдром резистентных яичников (синдрома Сэвиджа) В основе синдрома лежит нарушение гипофизарно-яичниковой связи - нечувствительность рецепторного аппарата яичников к гонадотропинам, стимулирующим овуляцию, что проявляется аменореей, эндокринным бесплодием при нормально развитых половых признаках и высоком уровне гонадотропных гормонов. Повреждение яичников могут вызывать инфицирование вирусами краснухи и гриппа, патология ранее развивавшейся беременности, авитаминоз, голодание, стрессовые ситуации. – Преждевременной менопаузы (синдрома истощенных яичников) Возникает у молодых женщин до 35 - 38 лет, вызывает характерные изменения и ведет к эндокринному бесплодию. – Заболевания, связанные с мутациями половых хромосом При заболеваниях, вызванных хромосомными аномалиями, наблюдается недостаточность женских половых гормонов, половой инфантилизм, первичная аменорея и эндокринное бесплодие. Симптомы эндокринного бесплодия Основными симптомами эндокринного бесплодие являются невозможность наступления беременности и отклонения в менструальном цикле. Менструации могут наступать с задержками различной выраженности (от недели до полугода), сопровождаться болезненностью и обильными выделениями либо отсутствовать совсем. Нередко отмечаются мажущие кровянистые выделения в межменструальный период. У некоторых пациенток с эндокринной формой бесплодия менструальные циклы носят ановуляторный характер и по своей продолжительности соответствуют нормальному менструальному циклу (21-36 дней). В таких случаях речь идет не о менструации, а о менструальноподобном кровотечении.У пациенток отмечаются боль в нижних отделах живота или пояснице, выделения из половых путей. Могут наблюдаться напряжение в молочных железах, выделения молозива из сосков, связанные с повышением уровня пролактина. Характерно ухудшение состояния накануне менструации. При гиперандрогении, сопровождающей эндокринное бесплодие, развиваются акне ( высыпание), гирсутизм (оволосение) или наоборот выпадение волос. Наблюдаются колебания артериального давления, развитие ожирение или похудание. Диагностика эндокринного бесплодия Первое это правильный сбор анамнеза у пациенток с эндокринным бесплодием. Общий осмотр включает оценку роста пациентки, наличие ожирения, вирилизма, развития молочных желез и вторичных половых признаков. Проводится консультация гинеколога. По данным общего и гинекологического осмотров выясняются причины эндокринного бесплодия. Оценку гормональной функции яичников и наличие овуляции при эндокринном бесплодии определяют с помощью функциональных тестов, ультразвукового мониторинга созревания фолликула. Подтвердить или опровергнуть факт совершения овуляции можно с помощью определения уровня прогестерона в крови и прегнандиола в моче. Для выяснения причин эндокринного бесплодия определяют уровни половых гормонов в определенные дни менструального цикла. Проведение гормональных проб позволяет уточнить состояние различных звеньев репродуктивной системы при эндокринном бесплодии. Механизм проведения данных проб заключается в измерении уровня собственных гормонов пациентки после приема определенных стимулирующих гормональных препаратов. Лечение эндокринного бесплодия Первый этап лечения эндокринного бесплодия включает нормализацию нарушенных функций эндокринных желез (коррекцию сахарного диабета, ожирения, деятельности надпочечников, щитовидной железы, удаление опухолей и т. д.). В дальнейшем проводится гормональная стимуляция созревания доминантного фолликула и овуляции. В большинстве случаев эндокринное бесплодие поддается гормональной коррекции, в остальных показано оперативное вмешательство или проведение метода (ЭКО) с пересадкой готовых к развитию эмбрионов в полость матки. Добиться наступления и вынашивания беременности у женщин с эндокринным бесплодием возможно только при комплексном решении данной проблемы. Профилактика эндокринного бесплодия Заботиться о профилактике эндокринных форм бесплодия необходимо с детского возраста. Уменьшение и предупреждение детских инфекций, хронического тонзиллита, ревматизма, гриппа, токсоплазмоза в детском и подростковом возрасте позволит избежать нарушений функции яичников и процессов гипоталамо-гипофизарной регуляции. Видео по теме: © Использование материалов разрешено только при наличии активной ссылки на источник.
Skolioz və onun müalicəsi
Skolioz nədir? Skolioz – onurğanin öz oxu ətrafında sağa və sola və ya hər iki tərəfə eyni zamanda əyilməsidir. Skolioz müxtəlif yaşlarda və onurğanın müxtəlif nahiyələrində görülə bilər. Skoliozun simptomları Çiyin və omba nahiyələrində bərabərliyin pozulmasi, döş qəfəsinin asimmetriyası, kürək nahiyəsində qabarıqlıq, onurğanın deformasiyası (yana əyilməsi), kürək və bel nahiyələrindən qabırğaarası nahiyyəyə qədər irradiasiya edən agrılar. Skoliozun səbəbləri Skoliozlar anadangəlmə və qazanılma olur. Anadangəlmə skoliozlar 0-3 yaş aralığında rast gəlinir. Qazanılma skoliozların bir cox səbəbləri var. Miopatik-əzələ zəifliyi nəticəsində inkişaf edən, displastik-sklet-əzələsinin qeyri-düzgun inkişafi nəticəsində, ideopatik – səbəbi məlum olmayan yəni travmatik zədələnmələr, onurğanın sınması, postur pozuntuları, zəif fiziki şəxslərdə və s. Qazanılmış skoliozlara ən çox yetkinlik yaşlarında rast gəlınır. Skoliozun diaqnostikası Həkim müayinəsində xəstə vizual olaraq bir sıra testlər və ölçmələr vasitəsilə müəyyən olunur. Xəstəyə ayaq ustə çəkilmis rentgen müayinəsi edilir, onurğanın elastikliyi test olunur. Rentgen muayinəsi əsasında skoliozun əyrilik dərəcəsi Cobb bucaği, vertebral dönmə dərəcəsi təyin olunur. Bu muayinələr onəmli parametlərdəndir. Skoliozun növləri Skolıozlar sadə və mürəkkəb olur. Sadə skolozlar onurğanın oz oxu ətrafında bir istiqamətdə əyilməsidir bura C forma skoliozları aid etmək olar. Mürəkkəb skoliozlar onurğanın öz oxu ətrafında iki və daha çox istiqamətdə əyilməsidir bura S forma və qarışıq formalar aiddir. Dərəcəsinə gorə 4 yerə bölünur: – 1-ci dərəcə – 10; – 2-ci dərəcə – 1-30; – 3-cü dərəcə – 31-50; – 4-cü dərəcə – 51 və yuxarı. – Səviyyəsinə görə: bel, döş, döş-bel. Skoliozun müalicəsi – Fizioterapevtik; – Reabilitasiya; – Proloterapiya üsulu ilə (qeyri-cərrahi müalicə); – Cərrahi; – 18-20 dərəcəyə qədər olan skoliozlara yalnız mualicəvi idmanlar tətbiq olur. Daha irəli dərəcələrdə fizioterapevtik prosedurlar, reabilitasiya-xüsusi proqram tərtib olunur. Buraya daxildir: – Aşağı tezlikli və impuls cərəyanlı elektroterapiya; – Elektrostimulyasiya; – Ümumi UBŞ şualanma; – Traksion terapiya; – Manual terapiya; – Müxtəlif aplikasiyalar; – Massaj; – Sualtı dartınmalar; – NaCl vannaları; – Korset; – Xüsusi korriqəedici idmanlar. Skoliozun profilaktikası Skoliozun profilaktikasi əsaslanir: – Miostimuləedici metodlar-əzələ tonusunu qaldırılması; – Metobolik metodlar-metobolizm və maddələr mübadiləsinin sürətlənməsi; – Vitaminstimuləedici metodlar-sümük differensasiyasının sürətlənməsi üçun; – Damargenişləndirici – qan dövriyyəsini surətləndirmək üçün; – Trofostimuləedici – əzələ trofikasını rezistentliyini artırmaq üçün. Mövzu ilə bağlı video: © Materiallardan istifadə edərkən hiperlinklə istinad olunmalıdır.
Опубликовано: 19.05.2018
...
